Coś o smutku

Znowu smutek
Puka do serca drzwi
Kolejny etap kończy się
Wiem tak to już jest coś
Musi przeminąć by dać
Początek nowemu

Jednak wiesz boję się
Znowu ruszam w nieznane
W taką przygodę na oślep
Kogoś zostawiam wraz z
Nim wspomnienia wspólny
Śmiech przy filiżance kawy

Choć rozum zdecydował
Serce jak zawsze zbyt miękkie
Nie lubi pożegnań ono bardzo
Przywiązuje się do miejsc ludzi
Niestety takie już jest i chyba nigdy
Nie nabierze dystansu do emocji