" Bezsens "

Kiedyś zabrakło jej sensu

W rozmachu ofiarowania

Spojrzenia na tonące

Marzenia

Sztorm narzuconych

Schematów pozbawił

Obiektywizmu spojrzenia

Na życie

Utonęła na mieliźnie

Wypranych z subtelności

Wspomnień ugrzęzła

W rozrachunku sumienia

Płacząc niemo śpiewała

Kołysankę litanii uśpionych

Pragnień zuchwałych odczuć

Miłości

Wybudzona z nadwrażliwości

Ostudziła zapędy gorszących

Natręctw by wreszcie z apetytem

Upolowała błogi spokój