" W sile wiatru "

Sznurowadłem tkam sieć
Z ulicznych niedomówień
Nucę pogadankę o pustych
Słowach miłości obietnicach
Rzuconych w siłę wiatru które
Odchodzą wraz z nurtem rzeki

Płonę bezwstydnym rumieńcem
Na wspomnienie moich wieczornych
Myśli - zdradzonych w sekrecie teraz
Splątanych w firance uwięzionych
W tułaczym losie mojej wyprawy
Do gwiazd

Zamykam szczelnie usta - milczę
Nie pytam
Rozmazuję w pamięci dotyk
Płaczę
Krzyczę
Tonę w powielonych marzeniach

Znikam
Skruszona na pył
Jednym roztarciem
Twoich pozbawionych czucia
Dłoni
Znikam