Nieobecni

Czuła że
Każdy kolejny dzień
Oddala ją od niego

Już tyle dni go
Nie widziała
Nie słyszała głosu

Choć tak dobrze
Pamiętała jego oczy
Kiedy siedział wpatrzony

Wtedy rozumiała że
Miłość jest w życiu
Najpiękniejsza

A teraz
Nie ma nic
wszystko zabrał wiatr

Rozwiał piękno słów
Przymrozkiem ostudził
Dotyk

Nawet łzy
Nie przypominają
Porannej rosy - teraz pieką