W wazonie pojedynczy kwiat
Umiera zapomnieniem
Osłabły z niemocy opiera się
Ostatkiem sił o brzeg wazonu
Umiera zapomnieniem
Osłabły z niemocy opiera się
Ostatkiem sił o brzeg wazonu
Nie walczy, ulegle oddaje się
Temu, co nieuniknione
Z pokorą, zrozumieniem
Przyjmuje konieczność losu
Temu, co nieuniknione
Z pokorą, zrozumieniem
Przyjmuje konieczność losu
Ostatnim spojrzeniem, przyciąga
Na siebie wzrok przypominając
Swoją obecnością, uczucia, które
Sobą zapoczątkował
Na siebie wzrok przypominając
Swoją obecnością, uczucia, które
Sobą zapoczątkował
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz