" Z dedykacją dla Ewelinki "

Zbyt długo spałam pogrążona w
Strachu pozwoliłam w letargu
Przesiedzieć słowom

Choć tęskniłam za przebudzeniem
Zatraciłam się w słownym bezruchu
Utkwiłam w niemej próżni

Jednak przyszedł dzień który poderwał
Obudził mnie wolno prowadząc myśli
Nadając im lekki kierunek

Pamiętam że bardzo się bałam
Nie wiedziałam co będzie nie chciałam
Iść do przodu ku nowemu

Jednak dzień po dniu mój opór malał
Słabł aż któregoś razu nie pojawił się
Zniknął dreszcz została nadzieja

Wiersz zadedykowałam Dziewczynie, która podobnie jak ja uwielbia pisać ....iii robi to rewelacyjnie. Wiersz jej bardzo się spodobał.....więc jej go oddałam... <3