Brak weny

Pustka narzuciła nicość
Pozbawiła zasobu słów
Skończył się temat a może
Nie ma we mnie już nic

Może nigdy nic już
Nie napiszę nie
Stworzę czegoś co
Nada mi tytuł matki

Białe kartki niczym
Dzieciątka pokornie
Wrócą na dno szuflady
Nienaganną bielą skażone

Cóż tak kończą
Podobno wierszokleci
Któregoś dnia pojawia się
Niemoc

Ona zawzięcie trzyma
Spadek napięcia a
Wiadomo - bez adrenaliny
Każdy się dusi

Brak weny- dla poety brzmi jak wyrok śmierci...Przynajmniej dla mnie dusi mnie ten stan "zawieszenia" myśli...Może jestem uzależniona? ....Chyba tak...