Chłód

Przekonana o własnej
Niedoskonałości siedzisz
Pogrążona w ogromie
Napływowych myśli
Na drewnianej podłodze

Drewno jest chłodne
Twarde i zimne takie
Jakie jest życie - surowe
Jednak ty nie czujesz tych
Niedogodności

Czekasz na to co będzie
Oczekujesz odwiedzin
Spóźnionej miłości która
Gdzieś tam zagubiła się
Pobłądziła ale przecież
Kiedyś znajdzie cię i dotrze

Mijają dni
Mijają lata
Tylko deski
Podłogi nie
Ulegają zmianie
Cały czas mają
Ten sam chłód