Strach

Chciałabym uciec
Ale nogi jak z waty
Uparcie stoją w miejscu
Zamglone oczy szukają
W przyrodzie ukojenia
Wykluczony obiekt

Przez społeczną nienawiść
Staje się banitą z przypadku

Nie zasłaniają się strachem
Choć obawa tupie głośno nogą
Przeczekaj to tylko chwila
Moment który niczym pogoda
Ulega ciągłej zmianie