Tęskno mi Boże... urok wsi

Tęskno mi Boże
Do tego dawnego życia
Gdzie praca dawała siłę
Nikomu ujmę nie wieńczyła
Gdzie ludzie rozmawiali sercem
I witali się sercem
Gdzie było prosto zwyczajnie
Niby biednie a tak bardzo bogato
No i wreszcie gdzie chleb miał
Zapach zboża a mleko nie stało w kartonie
Gdzie pszczoły jak ludzie uwijały się w ulu
By miodem opływał wieczór
Tęskno mi Boże do świata jaskółki
Które na niebie szybowały niczym
Podniebne samoloty i do bociana
Co kroczył po polach i do odgłosu
Dzwonu z kościoła który ludzi na
Niedzielną mszę wołał
Tęskno mi Boże

*

Pamiętam ta pracę
I dziś w święto pracy
Z sentymentem wspominam
Gdzie człowiek ziemią ubrudził ręce
A nie słowem poniewierał usta
Było ciężko
Ranek wieńczył trudem wieczór
Ależ czyż nie było pięknie
Pola pokryte zasiewem
Mieniły się w słońcu
Traktor powolnie przemierzał pola
I ludzie jakoś zmęczeni ale bardziej
Serdeczni uściskiem wymieniali pozdrowienia

*

Gdy świat
Przemierzają moje oczy
Zachwycają się tym urokiem
Pól rzepakiem kwitnącym
I niebem błękitnym
Nie wiem wtedy dlaczego płaczę
Aż tak bardzo rozczulają widoki
Które biegną aż za horyzont
Tam gdzie nie sięga już wzrok
Niepowtarzalnie pachnie skoszona trawa
I ogrodowy wiosenny kwiat
A drzewa kryją inny przepiękny dar
Szelest pierwszych majowych listków
Które kruche strachliwe chowają się przed
Wiatru podmuchem
I najpiękniejsza tak zdecydowanie najlepsza
Jest ta muzyka świerszczy żab i ptaków

*

Ach wiosno
Pozwól mi cieszyć
Tobą moje oczy
Daj radości jeszcze
Kropelkę
Niech na moje zakończenie
Choć przyroda zgotuje piękne
Odejście

*

Przez lasy
Doliny i pola
Biegnie mój kraj
Moja Ojczyzna
Krwawicą wrogom
Odebrana
Dziś tak pięknie uporem
Odbudowana
Jest najpiękniejsza
Bo moja i twoja - nasza
I my podobnie jak Oni
Będziemy ją zawsze przed
Całym złem świata bronić

*

Zobacz tam daleko
Stara wieś się chowa
Nie chce zmian
Nowej wymyślnej konstrukcji
Ją cieszy sielskość
Bliskość natury która niczym
Nurt rzeki zmierza przed siebie
Niezmącona przemianą