Pora iść

Pora iść
Zbieram się choć
Niechętnie mi

Tyle spraw
Tyle chwil
Milion myśli

Nie odwracam się
Bo wiem ulegnę
Pozostanę

Żałuję wielu słów
Choć za niektóre dziękuję
Zapamiętując

Szkoda mi nieotwartych drzwi
Pozostawionych szans które
Teraz pozostawiam bezpańsko

Cóż takie życie
Nie można mieć wszystkiego
Nauczyłam się już

Przemijanie. Rozmyślamy, zastanawiając się jak to będzie, przecież będzie. Nie będzie tylko nas a reszta przetrwa