W tłumie

W tłumie
Stoi samotność
Potrącana przez
Śpieszących się
przechodniów tkwi
W jednym miejscu

Kiedy stała się zbędna
Wczoraj dzisiaj jutro?
Nie wiadomo
Taka niczyja stoi
Z głową w dół schyloną
I patrzy w nicość

Teraz rozumie że jest
Wypartą przeszłością
Skazaną na własne
Jestestwo niepotrzebną
Nicością na którą właśnie
Skończyło się zapotrzebowanie