Pozostając sobą

W skorupie dobroci
Odkupuję swój grzech
Winę niezawinionego
Cierpienia

Plątanina umysłu
Wysusza natchnienie
Nie widzę nic co ukoi
Moje przeobrażenie

Muszę zrzucić pancerz
Przeklinam cukierkowatość
Ona wywołuje krzepnięcie
Mojej odwodnionej krwi
Muszę złapać oddech
Krztuszę się

Mroczność przenika
W żyłach rozpoczynając
Swój taniec godowy
W końcu czuję że żyję
Dotarło powietrze

Potrzebuję upojenia
Demoniczną stroną
Samej siebie przerwijcie
Łańcuch wrażliwości
Płonę żądzą smutku
Pragnąc zachować
Godność pozostania
Sobą