Upiorne wspomnienie

Przechodząc przez park
Można usłyszeć dźwięk
Nienaoliwionej huśtawki
Która choć skrzypi nie
Zagłusza dziecięcego
Śmiechu

Zamyślona stajesz pośród drzew
Zamykasz oczy i odliczasz każde
Skrzypniecie jakby swoje kiedy to
Ty wyginałaś się na drewnianym
Krzesełku

Ile to pokoleń wyhuśtało się
W tym parku odgniatając
Ręce łańcuchem
Ile skoków zostało tu z
Niej wykonanych

Cisza
Umilkło huśtanie

Otwierasz oczy
Pusta huśtawka
Jeszcze się kołysze
Zamarło serce
Wróciło upiorne
Wspomnienie

Co minutę, gdzieś tam w świecie znika dziecko. Dana statystyczne o uprowadzonych dzieciach szokują rozmiarem stawiając włosy dęba. Szok! Pilnujmy naszych dzieci

Alex