Samotność bezbronnego człowieka

Wiesz
Najbardziej brakuje
Mi twojego porannego
Krzątania po kuchni

Gotującej się wody
W gwiżdżącym czajniku
Który ujadał niczym pies
Sąsiada

Złościłem się wtedy
Narzekałem że w tym
Domu nie ma spokoju'

Teraz go mam
Cały czas w domu
Panuje spokój

Czy to nie przewrotność
W oczach pojawiają się łzy
Nie o taki spokój mi chodziło

Siedzę przy stole
Tępo patrzę w okno
I tak mija dzień za dniem