dwugłos Alex & Tamarka
W adwentowej ciszy
Cisza jest żywiołem, w którym formują się rzeczy wielkie.
/ Thomas Carlyle /
Gwiazdy zamilkły w niebiańskiej zadumie,
świat się zatrzymał w tym oczekiwaniu,
iglasty wieniec, a w nim cztery świece.
czas zatrzymany…
Niebo goreje, gdy mrok już zapada,
jest przepełnione anielską miłością.
Parady Świętych wypatrują Zbawcy
z wielką czułością.
Chociaż nieobca jest od wieków trwoga,
serca przepełnia radość i nadzieja.
co Drogą Mleczną spływa wciąż na ziemię
i nas przemienia.
Anielskie pienie już słychać dokoła,
a wraz z nim dobro nawiedza człowieka.
Wkrada się w duszę i rozjaśnia umysł
potężną rzeką.
Na ścieżkach życia Jezusa szukamy
i wciąż czekamy na Zbawcy spotkanie,
przecież nam Boże niegdyś obiecałeś
Jego zesłanie.
Maleńka Miłość już stoi za progiem,
lecz najpierw musi w Tobie się narodzić,
odmienić serce w adwentowej ciszy,
w ziemskim ogrodzie.
Nie szukaj Boga jedynie w kościele
i gdy odwiedzasz przepyszne świątynie.
Otwórz swą duszę dla spragnionych cienia
w życiowym młynie.
Gdy patrzysz sercem, ślady Jego znajdziesz
w każdym zakątku i wszechświecie całym,
będziesz podążał po nich nieustannie
bez zgubnej chwały.
/ T. M. Tarasek, 3 grudnia 2016 r. /
***
A na niebie
Dziwny dziś spokój
Gwiazdy zamilkły w
Niebiańskiej zadumie
Zegary czas swój wstrzymały
Ciemny mrok zapada
Jednak w sercach ogromna
Radość wzrasta
Bo oto dziś na świecie
Pojawi się Zbawiciel
Wszyscy z oddechem wstrzymanym
Czekamy na to wyjątkowe spotkanie
Przecież przez wieki był nam
Przepowiadany i obiecany
Dziś skończy się to wyczekiwanie
Bóg nie tylko mieszka w kościele
On jest wszędzie zobaczysz Go gdy
Otworzysz na Niego duszę i miłością
Napełnisz serce wtedy ślad jego obecności
Na zawsze w tobie zostanie
Alex
W adwentowej ciszy
Cisza jest żywiołem, w którym formują się rzeczy wielkie.
/ Thomas Carlyle /
Gwiazdy zamilkły w niebiańskiej zadumie,
świat się zatrzymał w tym oczekiwaniu,
iglasty wieniec, a w nim cztery świece.
czas zatrzymany…
Niebo goreje, gdy mrok już zapada,
jest przepełnione anielską miłością.
Parady Świętych wypatrują Zbawcy
z wielką czułością.
Chociaż nieobca jest od wieków trwoga,
serca przepełnia radość i nadzieja.
co Drogą Mleczną spływa wciąż na ziemię
i nas przemienia.
Anielskie pienie już słychać dokoła,
a wraz z nim dobro nawiedza człowieka.
Wkrada się w duszę i rozjaśnia umysł
potężną rzeką.
Na ścieżkach życia Jezusa szukamy
i wciąż czekamy na Zbawcy spotkanie,
przecież nam Boże niegdyś obiecałeś
Jego zesłanie.
Maleńka Miłość już stoi za progiem,
lecz najpierw musi w Tobie się narodzić,
odmienić serce w adwentowej ciszy,
w ziemskim ogrodzie.
Nie szukaj Boga jedynie w kościele
i gdy odwiedzasz przepyszne świątynie.
Otwórz swą duszę dla spragnionych cienia
w życiowym młynie.
Gdy patrzysz sercem, ślady Jego znajdziesz
w każdym zakątku i wszechświecie całym,
będziesz podążał po nich nieustannie
bez zgubnej chwały.
/ T. M. Tarasek, 3 grudnia 2016 r. /
***
A na niebie
Dziwny dziś spokój
Gwiazdy zamilkły w
Niebiańskiej zadumie
Zegary czas swój wstrzymały
Ciemny mrok zapada
Jednak w sercach ogromna
Radość wzrasta
Bo oto dziś na świecie
Pojawi się Zbawiciel
Wszyscy z oddechem wstrzymanym
Czekamy na to wyjątkowe spotkanie
Przecież przez wieki był nam
Przepowiadany i obiecany
Dziś skończy się to wyczekiwanie
Bóg nie tylko mieszka w kościele
On jest wszędzie zobaczysz Go gdy
Otworzysz na Niego duszę i miłością
Napełnisz serce wtedy ślad jego obecności
Na zawsze w tobie zostanie
Alex
Ostatni mój dwugłos.......Dziękuję Tamarko
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz