" Brak słów "

Zatykasz mi usta, by nie mówić
Może, to dobre rozwiązanie
Nie mówić, nie widzieć
Tylko jak tak żyć?

Udając przemykać się przez
Kruchość chwil, miniaturowych dni
Nieogrzanych żadną emocją
Roztopionych na wietrze myśli

Sama już nie wiem, gubię się
W oceanie szarości mgły
Rozpuszczam zmysły, może
One, są lepiej wygimnastykowane

Nie wnikam już nawet w sny
Nie analizuję, przyjmuję je takimi,
Jakimi tolerancją obdarza je moja
Nieograniczona niczym fantazja

Zatykasz mi usta, by nie mówić
Może, to dobre rozwiązanie
Nie mówić, nie widzieć
Tylko jak tak żyć?