" Łezka "

Po bezdrożach oka
W nieświadomości krąży łza
Samotnością tyka i w
Kąciku oka na chwilę znika

Spływa delikatnie rantem policzka
Rysuje na nim mokrą trasę
Płynie delikatnie powoli
Całym żalem zabiera
To co duszę boli

Zatrzymuje się przy ustach
Choć ma chęć na ostatnią rozpustę
Pokornie wraca na obraną trasę
Płynie płynie już nawet nie pali

Ostatkiem sił uderza w serce
Kresu swojej podróży - przegrana
Skórą w nie przenika
Rozpływa się zatapia w całość
Na zawsze znika