" Mała myśl "

Myśl rozproszona słowem uciekła
W popłochu szukając schronienia
Zmęczona werbalną nagonką
Zapragnęła ciszy i zrozumienia

O to ostatnie coraz trudniej
Zakrzyczana niczym wiatr po
Bezdrożach szalała w osamotnieniu
Chciała pobyć samotna

Sobą się tylko upajać nie potrzebny
Jej tłum chwilowych adoratorów
Skromnego jej słowa - oni nie wieczni
Odejdą w końcu znudzeni

Podpowiedziała liściom małą instrukcję
Tego gdzie jest - nie kiedy będzie może
Gdy wyciszy sumienie odpręży się - to wróci
Tego jednak nie sprecyzowała