Pamiętam
Jakby to było wczoraj
Biegłam na spotkanie
Nasze pierwsze
Serce biło jak oszalałe
Prawie z biegu wpadłam
Na zalotne spojrzenie
Które mnie prawie
W pasie objęło
Tego dnia oboje wiedzieliśmy
Od dziś po wieczność
I tak nam zostało na czterdzieści lat
Teraz stoimy jak wtedy o balustradę
Mostu oparci wpatrzeni w jeden kierunek
Dziękując że czas tego nie zmienił
Pozwolił nam przetrwać wszystkie burze
I z uśmiechem cieszyć się niebem
Życie łaskawie obeszło się z naszym uczuciem
Dając mu szansę na przetrwanie
A my zmienieni o kilkanaście kilogramów
Doświadczenia bogatsi cieszymy się sobą
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz