Od Justynki dostałam wyróżnienie. Dziś zauważyłam -
Justysia, serdecznie dziękuję za wyróżnienie i miłe słowa
Witamy
😀
Jak zawsze na początku nowego tygodnia ogłaszamy Wiersz tygodnia w Poezji przy kawie.
Nominowany do tego tytułu został głosami odbiorców wiersz Alexsandry Dawidowicz.
Niebanalny, z wyszukanymi metaforami, dający do myślenia. Wiersz jest wynikiem wnikliwych obserwacji świata, ludzi.
Autorka nie raz zaskoczyła nas niezwykłym piórem, empatią i właśnie takimi wierszami, które trudno zapomnieć.
Gratulujemy Alex
😀
Życzymy dalszych sukcesów i nieustępliwy weny .
* * *
Mijam ich
Ludzie jednej miny
Kamienna twarz
Wyrwana z emocji
Są wszędzie
Wraki ludzkości
Istoty pozbawione
Własnego tła
Tułają się po świecie
Szerząc własne nieszczęście
Omijam udając że nie wiedzę
Oni wyrastają niczym grzyby
Są wszędzie uwikłani we
Własny dramat plątają się
Nie wiedząc co ze sobą zrobić
Tak naprawdę oszukują samych siebie
Alexsandra Dawidowicz
Witamy

Jak zawsze na początku nowego tygodnia ogłaszamy Wiersz tygodnia w Poezji przy kawie.
Nominowany do tego tytułu został głosami odbiorców wiersz Alexsandry Dawidowicz.
Niebanalny, z wyszukanymi metaforami, dający do myślenia. Wiersz jest wynikiem wnikliwych obserwacji świata, ludzi.
Autorka nie raz zaskoczyła nas niezwykłym piórem, empatią i właśnie takimi wierszami, które trudno zapomnieć.
Gratulujemy Alex

Życzymy dalszych sukcesów i nieustępliwy weny .
* * *
Mijam ich
Ludzie jednej miny
Kamienna twarz
Wyrwana z emocji
Są wszędzie
Wraki ludzkości
Istoty pozbawione
Własnego tła
Tułają się po świecie
Szerząc własne nieszczęście
Omijam udając że nie wiedzę
Oni wyrastają niczym grzyby
Są wszędzie uwikłani we
Własny dramat plątają się
Nie wiedząc co ze sobą zrobić
Tak naprawdę oszukują samych siebie
Alexsandra Dawidowicz
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz