Kowal losu

Każdy jest kowalem
Własnego losu
Nawet ja

Kiedyś ktoś
Dziś - pan Nikt
Ktoś od kogo
Odwraca się wzrok
Wskazuje palcem
Szydząc - żebrak

Pod starym łachem
Nie widać serca
Nie widać dwóch
Skończonych fakultetów
Kierowniczego stanowiska

Nawet nie widać człowieka
Nikt nie pamięta mojego imienia
Nikt nie pyta jaką zupę lubię
Nawet po ksywie nikt nie powie-
Hej Waldi, co słychać

Z tamtego kogoś
Nie zostało już nic
Tylko brud i szarość
Kolejnych dni ale jak to
Mówią mam to com chciał

Nie ważne DLACZEGO
Osąd pojawił się sam...

Lubimy oceniać to nie podlega dyskusji. Nie zastanawiamy się tylko bierzemy za łeb, tak jak widzimy. Nie zastanawiamy się, że z głębi łachów, patrzy na nas człowiek, który ma prawo do własnej wersji. Jesteśmy okrutni, choć mówimy, że słowa ranią. A my, co czasami robimy?. Wbijamy słowne sztylety i nie zastanawiamy się ..Smutne, prawdziwe ;)