Tyle, ile książek napisano,
tyle i myśli wydano.
Każda inna, każda barwniejsza
dla swojego autora naistotniejsza.
Potem je wolno puszczono, by
w świat nieproszone pobiegły, by duszę ogrzały,
by nowe myśli złapały,
niczym motyle w siatki się łapie, by
wszystkie je uważnie posortować, przejrzeć, i te
najbardziej barwne wolno ponownie puścić niech
nasze myśli sobą zabarwią...
