" Dziewczynka z mojej klatki "

Codziennie ją mijam
Wracając z pracy
Siedzi samotnie z głową
Smutnie opuszczoną

Jej wzrok nieobecny
Nie pokazuje na twarzy
Żadnych emocji jej
Oczy unikają konfrontacji

Mechanicznie cicho
Wypowiedziane sąsiedzkie
'Dzień dobry' brzmi pusto
Obco i 'wytresowanie'

Nie widziałam aby na jej
Ustach kiedykolwiek
Uśmiech zagościł takie
Małe smutne dziecko

Zawsze sama siedzi na
Schodach naszej 'klatki'
Z nikim nie rozmawia
Siedzi i czeka

Pozostawiona sama sobie
Siedzi w swoim sterylnym
Świecie zamknięta bez klucza
Na szyi bez możliwości
Do domu wejścia

Może dziś gdy ja zobaczę
Przysiądę obok i zapytam
Zwyczajnie co słychać może
Na talerz zupy ją zaproszę