" Zapomniani "

Stoją w oknach jak
Porcelanowe figurki
Zastygnięci w bezruchu
W swej samotności pogrążeni
Ukryci od świata zgiełku
Zapomniani

Stoją i w dal tęsknie patrzą
Wspominają ten czas kiedy
Młodość rwała ich w życia bieg
Otoczeni przyjaciółmi rodziną
Niezapomniani

Dziś minęło już dużo chwil
Od tamtych lat i czas z hukiem
Zamknął drzwi przeszłości nadal
Tkwią samotnie w swych
Drewnianych oknach porzuceni
Zapomniani

Powielają los bohaterów, którzy oddali życie, przysłużyli się a teraz walczą o pamięć na bezimiennych grobach...Samotność, starość jest niekiedy straszna

Alex