" Satyra na makowiec "

Przyszedł czas na makowce
One słodziutkie pyszniutkie
Zawsze swoimi bogatymi kaloriami
Wyprowadzają nas na manowce

Mak już zakupiony
Przed maszynką do mielenia
Cichutko siedzi skulony

Truchleją ze strachu ziarenka
Jak słowa mantry kolędę w
Myślach powtarzają
' Bóg się rodzi, moc truchleje'

Wtem maszynka już włączona
Szczerzy do maku ostre zębiska
Niczym wściekły pies rozjuszona na
Robotę jest już napalona

Ziarenka maku do niej
Powrzucane ścianki ze strachu
Oblepiają i kurczowo się ich trzymają
A zawzięta baba sok z cytryny im
Po łbie już leje

Uciekają w popłochu na boki
A ta niezrównoważona teraz
Miodem ich podlała
Posklejała cały mak po całości
Coś odjęła coś dodała
I gwałtownie wszystko wymieszała

Nie na żarty mak się wnerwił
Tak że aż poczerniał
Zemstę w duchu babie poprzysiągł
'Oj ty babo napalona
Dostaniesz makowce ale przypalone!'

Jak pomyślał tak też zrobił
A że baba była cwana to
Niestety gdy do pieca je zapchała
To zegara pilnowała

Po godzinie wyjęła pyszności
Niech lukrem pomazane
Dostarczają przybyłym gościom
Świątecznej radości